LEAKED ADVICE DOCUMENTS PUBLIC RELATIONS DISASTER FOR MINISTER OF THE INTERIOR AND KINGDOM RELATIONS RAYMOND KNOPS: It leaked from all kinds of government baskets: if they are not notes by scout Miss Ollongren about the Dutch formation, then it is the advice of the Council of State on the draft Coho Act. Now I am in favor of the advice of the Council of State being made public immediately, even if legislation does not ultimately come to pass, then the leak is immediately over and we can immediately see which plans are being nipped in the bud. Now State Secretary Knops regrets the leakage and feels called upon to publish the draft Kingdom Act that was submitted to the Council of State as well. Now that the advice is quite negative, there will still be a lot of work to be done before a new proposal will eventually reach the House. A caretaker cabinet will not hurry, while the subject still requires determination. The defects indicated by the RvS will also be the product of haste. What is the case? Great haste is required to meet the acute liquidity problems of the three Caribbean countries of the Kingdom. But the money tap will only open – in phases – when a number of structural problems on the islands are addressed. And for this purpose a new governing body is being set up, the Coho. This is assigned a large number of tasks, which I cannot all pass in review here, but with which the body takes over or overlaps the powers of existing bodies in many respects. The advice considers linking financial support to reform conditions “self-evident”, but is highly critical of the design. It undermines the own responsibility and with it the commitment of the (island) national bodies, and these are crucial for the realization of the reforms. This jeopardizes the effectiveness of the structural reforms, and thus also postpones the phasing out of COO’s involvement. The Council of State is also uncomfortable that it is the Minister of the Interior and Kingdom Relations who can give Coho directions, making the minister’s direction decisive, and that the presence of representatives in Coho is insufficiently guaranteed. All kinds of competences overlap and produce fog and tug of war. What does Coho do and what does the national government do? What is the oversight role of the governor? According to the advice, the Kingdom Statute is permeated by the principle that the Netherlands is cautious in intervening in the administration of the islands. The COHO breaks that principle and the reasons for it remain somewhat in the dark. In my opinion, those reasons can be put forward. That the Explanatory Memorandum is cautious in this respect seems to me to be due to the caution exercised by the Netherlands in outright naming the mismanagement of many decades on the islands. The Netherlands is repeatedly reprimanded by international human rights organizations about the situation on the islands. This naturally leads to a greater tendency to give directions and to exercise stronger control over the ins and outs of Curaçao, Aruba and Sint Maarten. This is at the expense of the autonomy of these countries. But they have made it to it. The Statute, it has often been noted, is not set in stone. The Dutch reluctance is in part appearances, based on a hypocritical bowing down to non-existent equality. Take the principle of concordance of Article 39: important parts of the law “are regulated in a similar manner as much as possible” (read: follow Dutch legislation and the case law of the Supreme Court). Where is the representation in and at the Supreme Council of the islands? Has there ever been a Curaçao scheme in the Netherlands? Domination concealed behind courtesy. The advice of the Council of State to make the Coho a bit smaller and to leave more to the much needed and statutorily ingrained autonomy of the islands, amounts to a ‘Verelendungskoers’. It is not without reason that on Curaçao there are also calls to follow the example of the BES islands, in order to at least guarantee certain minimum standards of life. Getting out of the misery on your own will be quite a task. Either way, the Coho plan will have to be renegotiated in order to result in a consensus Kingdom Act. The new government in Curaçao to be formed can wet the chest. The author of this opinion article, Hans Ulrich Jessurun d’Oliveira, former professor of migration law at the University of Amsterdam, currently resides in Curaçao.
Het lekt uit allerlei overheidsmandjes: zijn het niet aantekeningen van verkenster jonkvrouw Ollongren over de Nederlandse formatie, dan is het wel het advies van de Raad van State over het ontwerp Rijkswet Coho. Nu ben ik er een voorstander van dat de adviezen van de RvS meteen openbaar gemaakt worden, ook al komt het uiteindelijk niet tot wetgeving, dan is het lekken meteen van de baan, en kunnen we meteen zien welke plannen in de kiem gesmoord worden. Nu betreurt staatssecretaris Knops de lekkage en voelt hij zich geroepen ook maar het ontwerp van Rijkswet dat aan de RvS was voorgelegd, toch maar ook meteen te publiceren. Nu het advies behoorlijk negatief is, zal er nog heel wat moeten worden gedokterd voordat uiteindelijk een nieuw voorstel de Kamer zal bereiken. Een demissionair kabinet zal niet veel haast maken, terwijl het onderwerp toch doortastendheid vereist. De door de RvS aangeduide gebreken zullen ook wel het product van haastwerk zijn. Wat is het geval? Om aan de acute liquiditeitsproblemen van de drie Caribische landen van het Koninkrijk tegemoet te komen, is grote haast geboden. Maar de geldkraan gaat pas – gefaseerd – open als er werk gemaakt wordt van een aantal structurele problemen op de eilanden. En daartoe wordt een nieuw bestuursorgaan opgetuigd, het Coho. Dat krijgt een groot aantal taken toebedeeld die ik hier niet allemaal de revue kan laten passeren, maar waarmee het orgaan in allerlei opzichten de bevoegdheden van bestaande lichamen overneemt of overlapt. Het advies beschouwt de koppeling van financiële steun aan hervormingsvoorwaarden ‘vanzelfsprekend’, maar heeft veel kritiek op de vormgeving. Het ondergraaft de eigen verantwoordelijkheid en daarmee het commitment van de (ei)landsorganen, en die zijn cruciaal voor het tot stand komen van de hervormingen. Daardoor komt de effectiviteit van de structurele hervormingen in gevaar, en wordt dus ook de afbouw van de bemoeienissen van het Coho op de langere baan geschoven. Ook zit het de RvS niet lekker dat het de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties is die het Coho aanwijzingen kan geven, waarmee de regie van de minister doorslaggevend wordt, en dat de aanwezigheid van representanten in het Coho onvoldoende gewaarborgd is. Allerlei competenties overlappen elkaar en produceren mist en touwtrekken. Wat doet het Coho en wat doet het landsbestuur? Wat is de toezichthoudende rol van de gouverneur? Het Koninkrijksstatuut, aldus het advies, is doortrokken van het beginsel dat Nederland terughoudend is met ingrijpen in het bestuur van de eilanden. Het Coho doorbreekt dat beginsel en de redenen daarvoor blijven enigszins in het duister. Naar mijn mening zijn die redenen wél aan te voeren. Dat de Memorie van Toelichting in dit opzicht terughoudend is, lijkt me te wijten aan de voorzichtigheid die Nederland betracht bij het ronduit benoemen van het wanbestuur van vele decennia op de eilanden. Nederland wordt bij herhaling door internationale mensenrechtenorganisaties op de vingers getikt over de situatie op de eilanden. Dat leidt vanzelfsprekend tot grotere neiging tot het geven van aanwijzingen en het voeren van een sterkere regie over het reilen en zeilen op Curaçao, Aruba en Sint Maarten. Dat gaat ten koste van de autonomie van deze landen. Maar men heeft het ernaar gemaakt. Het Statuut, zo is vaak opgemerkt, is niet in steen gegoten. De Nederlandse terughoudendheid is voor een deel schone schijn, gebaseerd op een hypocriete knieval voor een niet bestaande gelijkheid. Neem het concordantiebeginsel van artikel 39: belangrijke delen van het recht ‘worden zoveel mogelijk op overeenkomstige wijze geregeld’ (lees: volg de Nederlandse wetgeving en de rechtspraak van de Hoge Raad). Waar is de representatie in en bij de Hoge Raad van de eilanden? Is er ooit een Curaçaose regeling in Nederland gevolgd? Achter hoffelijkheid verscholen dominantie. Het advies van de RvS om het Coho een kopje kleiner te maken en meer over te laten aan de broodnodige en statutair ingebakken autonomie van de eilanden, komt neer op een ‘Verelendungskoers’. Niet voor niets gaan er ook op Curaçao stemmen op om het voorbeeld van de BES-eilanden te volgen, om in elk geval zekere minimumstandaarden van leven te garanderen. Uit eigen kracht uit de misère raken zal een hele toer zijn. Hoe dan ook, het Coho-plan zal opnieuw moeten worden dooronderhandeld om uit te monden in een consensus-Rijkswet. De nieuw te vormen landsregering op Curaçao kan de borst nat maken. De auteur van deze opiniebijdrage, Hans Ulrich Jessurun d’Oliveira, oud-hoogleraar migratierecht aan de Universiteit van Amsterdam, verblijft momenteel op Curaçao.
https://antilliaansdagblad.com/