It is one thing to wholeheartedly disagree on the principle of whether a donor (the Netherlands) may attach conditions to the large-scale interest-free provision of liquidity support to an island (Sint Maarten) in need. Even arguing that the decolonization process has or has not been completed is possible – even if it is very late, after all, the Statute is already 66 years old and in 2010 Sint Maarten voluntarily agreed to the status of autonomous country within the Kingdom. But politics in Philipsburg, at least the majority, is going a step too far by accusing the Netherlands at the United Nations (UN) for neo-colonialism, racism and xenophobia. Crosses borders.
Moreover, Kingdom partner the Netherlands is affected where it is most sensitive, namely by harming its reputation internationally by stating in the authoritative American newspaper The Washington Post that there is a “racial settlement”. This is because the government of Prime Minister Silveria Jacobs requested a life preserver in connection with the corona crisis and received a bag of money-linked-to-conditions for this. It does not concern the entire States, because there are also two factions that explicitly distance themselves from this action and rightly warn that a handful of politicians are putting the fate of the Sint Maarten population at risk. Last year, the Netherlands provided 175 million guilders in liquidity support (in addition to gifts for food parcels and other emergency aid; matters that are actually the primary responsibility of an autonomous government). The amount of 175 million may not seem like much – compared, for example, to the 668 million that Curaçao received (not including the 170 million for the solution to the Giro Bank problem) and the 414 million for Aruba – but it is almost two-thirds of what Sint Maarten residents generated tax revenues in 2020 (only 288 million). Of course, they are loans, free of charge (= without interest), and it would be nice to the Netherlands if they could be canceled at some point, because according to the Central Bank CBCS it is already clear that the countries cannot pay them off for the time being. But the fact that the money is being conditioned is because much of the homework by the (islands) countries has not been done in recent decades. Almost all measures in the Coho Landspacks (Caribbean Body for Reform and Development) are matters for which the political administrators themselves should have been responsible for much earlier. Setting conditions, however, does not come close to racism. There is (also) something else at play. The allegations from Philipsburg seem mainly due to frustration and revenge from the corner of Heyliger and Corallo, who are ‘represented’ in parliament by States members Grisha Heyliger-Marten (yes, wife of Theo Heyliger, who was sentenced to prison) and her party colleague Rolando Brison. ; as “puppets on a string”. There is therefore talk of the “Cupecoy Shadow Government”. They not only take the majority in parliament in tow, but also put Prime Minister Jacobs in a difficult position. Is this really what the population wants? Nota bene in a crisis of unprecedented magnitude. Because there is more to it: financially it is a drama and in the judicial area is being demolished what has recently been built on. The right-minded on Sint Maarten, including the business community, are rightly very concerned. But much more than in Curaçao and Aruba, they are concerned from the wings. They don’t step forward. That is above all the moral duty of the Sint Maarten elite: step forward, to prevent worse, and mark the boundaries. Before it’s too late and the baby is thrown out with the bathwater. Sint Maarten is not far from there. https://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/commentaar-ad/23275-politiek-sint-maarten-overschrijdt-grenzen
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
Het hartgrondig oneens zijn over het principiële punt of een donor (Nederland) voorwaarden mag verbinden aan het op grote schaal renteloos verstrekken van liquiditeitssteun aan een eiland (Sint Maarten) in nood, is één. Zelfs beargumenteren dat het dekolonisatieproces wel of niet is afgerond kan – ook al is dat wel erg laat, immers het Statuut is al 66 jaar oud en in 2010 ging Sint Maarten vrijwillig akkoord met de status van autonoom land binnen het Koninkrijk. Maar de politiek in Philipsburg, althans de meerderheid, gaat een stap te ver door Nederland bij de Verenigde Naties (VN) aan te klagen wegens neokolonialisme, racisme en xenofobie. Overschrijdt grenzen. Bovendien wordt Koninkrijkspartner Nederland daarbij geraakt waar het het gevoeligst is, namelijk door de reputatie internationaal te schaden door in de gezaghebbende Amerikaanse krant The Washington Post te stellen dat sprake is van een ‘raciale afrekening’. Dit omdat de regering van premier Silveria Jacobs in verband met de coronacrisis een reddingsboei vroeg en daarvoor een zak-geld-verbonden-aan-condities kreeg. Het betreft niet de héle Staten, want er zijn ook twee fracties die zich nadrukkelijk distantiëren van deze actie en er terecht voor waarschuwen dat een handjevol politici hiermee het lot van de Sint Maartense bevolking in de waagschaal legt. Nederland heeft vorig jaar 175 miljoen gulden liquiditeitssteun verstrekt (naast giften voor voedselpakketten en andere noodhulp; zaken die eigenlijk de primaire verantwoordelijkheid zijn van een autonome regering). Het bedrag van 175 miljoen lijkt misschien niet veel – afgezet bijvoorbeeld tegen de 668 miljoen die Curaçao ontving (nog zonder de 170 miljoen voor de oplossing van de Girobankproblematiek meegerekend) en de 414 miljoen voor Aruba – maar is wel bijna twee derde van wat Sint Maartenaren in 2020 zélf aan belastingmiddelen opbrachten (slechts 288 miljoen). Natuurlijk, het zijn leningen, overigens gratis (=zonder rente), en het zou Nederland sieren als deze op zeker moment kunnen worden kwijtgescholden, want nu al staat volgens de Centrale Bank CBCS vast dat de landen ze voorlopig niet kunnen afbetalen. Maar dat de gelden geconditioneerd worden, is omdat de afgelopen decennia veel van het huiswerk door de (ei)landen niet is gedaan. Bijna alle maatregelen in de Coho-Landspakketten (Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkeling) zijn zaken waar de politieke bestuurders eigenhandig al veel eerder verantwoordelijkheid voor hadden moeten dragen. Voorwaarden stellen komt echter nog niet in de buurt van racisme. Er speelt (ook) iets anders (mee). De aantijgingen vanuit Philipsburg lijken vooral ingegeven door frustratie en wraak vanuit de hoek Heyliger en Corallo, die zich in het parlement ‘vertegenwoordigd weten’ door Statenleden Grisha Heyliger-Marten (ja, echtgenote van de met gevangenisstraf veroordeelde Theo Heyliger) en haar partijgenoot Rolando Brison; als ‘puppets on a string’. Er wordt dan ook gesproken over de ‘Cupecoy Shadow Government’. Zij nemen niet alleen de meerderheid in het parlement op sleeptouw, maar brengen ook premier Jacobs in een lastig parket. Is dit werkelijk wat de bevolking wil? Nota bene in een crisis van ongekende omvang. Want er is méér aan de hand: financieel is het een drama en op justitieel terrein wordt afgebroken waar de laatste tijd aan is gebouwd. De weldenkenden op Sint Maarten, waaronder het bedrijfsleven, zijn terecht zeer verontrust. Maar nog veel méér dan op Curaçao en Aruba, zijn ze verontrust vanuit de coulissen. Ze stappen niet naar voren. Dat is vooral de morele plicht van de Sint Maartense elite: stap naar voren, om erger te voorkomen, en markeer de grenzen. Voordat het te laat is en het kind met het badwater wordt weggegooid. Sint Maarten is daar niet ver vandaan.
https://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/commentaar-ad/23275-politiek-sint-maarten-overschrijdt-grenzen
